Serwis Komputerowy Warszawa - tel. 733-810-060

Naprawa komputerów, naprawa laptopów. Diagnoza i naprawa komputerów i urządzeń peryferyjnych, usuwania konfliktów oprogramowania. Rozwiązujemy wszelkie problemy związane z sieciami, dostępem do Internetu. Zapewniamy uczciwość, solidność i wysoką jakość wykonywanych usług.

Zapraszamy: Serwis Komputrowy Warszawa : 733-810-060




Komunikowanie się - zasadniczy element życia społecznego

Geneza i definicje terminu komunikowanie

Termin komunikowanie wywodzi się od łacińskiego communis znaczącego wspólny, oraz communicatio oznaczającego współudział, użyczenie. Łacińskie communicare oznacza dzielenie się z kimś, powiadamianie o czymś 3.

Takie rozumienie pojęcia komunikowanie wskazuje zdaniem J. Mikułowskiego-Pomorskiego4 na jednokierunkowy proces, W którym ktoś użycza swoich dóbr, czy też właściwości i przez to może przybliżyć stan wspólnoty. Owo użyczenie, przekazanie, może być dobrem atrakcyjnym, pożądanym dla odbiorcy, może być również negatywnym użyczeniem, udzieleniem np. nagany, kary. Jednak zarówno przyjazne jak i wrogie odnoszenia się dwóch osób są komunikacją przez to, że czynią wspólnotę. Ustaje ona dopiero wtedy, przestają przepływać przekazy.

Używany obecnie w języku polskim termin komunikowanie jest kalką angielskiego communication. Źródła tego terminu angielscy autorzy, W tym W. Schramm doszukują się właśnie w łacińskim communis - wspólny5.

Słownik języka polskiego podaje, że termin komunikować oznacza ,,podawać coś do wiadomości, przekazywać jakąś informację, zawiadamiać o czymś", natomiast termin komunikować się znaczy "utrzymywać z kimś kontakt, porozumiewać się" .6

W języku polskim używa się również zwrotów komunikacja społeczna, czy komunikacja międzyludzka. Przydawka społeczna lub międzyludzka jest tu konieczna by uniknąć odniesienia do transportu publicznego.

W literaturze występuje wiele różnych definicji terminu komunikowanie.

W zasadzie każdy autor zajmujący się tą problematyką przedstawia własną propozycję rozumienia tego pojęcia. Brak zgody, co do istoty komunikowania spowodowany jest przyjmowaniem odmiennych postaw badawczych przez autorów reprezentujących różne dyscypliny naukowe.

Definicje różnią się między sobą m. in. w kwestii zakresu pojęcia komunikowanie. Humaniści ograniczają to pojęcie wyłącznie do zjawisk porozumiewania się ludzi, natomiast cybernetycy i biolodzy obejmują nazwą komunikowania wszystkie formy oddziaływania między dwoma układami, nawet jeśli nie mają symbolicznego charakteru

Następnym problemem jest intencjonalność komunikowania. Niektórzy autorzy tylko intencjonalne przekazywanie znaczeń uznają za komunikowanie, inni uważają, że człowiek oddziałuje na postrzeżenia innych świadomie lub nieświadomie.

Zgody nie ma także, co do tego czy skuteczne komunikowanie jest szczególnym przypadkiem, czy też warunkiem procesu komunikowania. Niektórzy uważają, że o komunikowaniu można mówić tylko wtedy, gdy informacja jest przekazana z powodzeniem od jednego do drugiego uczestnika.

Kolejny problem dotyczy tego czy do zaistnienia procesu komunikacji wystarczy jednokierunkowy przekaz informacji od nadawcy do odbiorcy, czy też musi to być transmisja dwukierunkowa.

Według A. Kłoskowskiej w socjologii i psychologii społecznej komunikowanie rozumie się jako proces przekazywania z centrum określanego jako źródło, treści zawartych w symbolicznej postaci znaków, skierowanych do odbiorców posiadających zdolność ich przyjęcia7.

Definicja ta zawęża rozumienie procesu komunikacji do wymiany znaków symbolicznych, nie odpowiada jednak na pytanie o intencjonalność procesu komunikowania, odbiorca może przecież odkryć znacznie więcej niż tylko to, co zostało zawarte w samych znakach. Nie rozstrzygnięty pozostaje również problem skuteczności komunikowania, zdolność odbiorcy do przyjęcia komunikatu nie oznacza wcale, że zrozumiał on przekaz W takim sensie, W jakim chciał nadawca.

Z definicji tej wynika, że do zaistnienia procesu komunikacji nie jest konieczne pojawienie się przepływu zwrotnego.

J. Mikułowski-Pomorski dzieli procesy komunikacji na komunikowanie i komunikowanie się 8.

Komunikowanie obejmuje akty takiego przesyłania przekazów między nadawcą i odbiorcą, które spełniają po stronie nadawcy warunki komunikatu, zaś po stronie odbiorcy stwarzają możliwości jego odbioru. Komunikowanie jest więc równoznaczne z aktywnością nadawcy, natomiast udział odbiorcy w tym procesie jest założony, lecz stopień jego uczestnictwa zależy od innych czynników, na które nadawca W procesie komunikowania może wpływać poprzez wykorzystanie dostępnych mu środków, ale nie może o nich decydować. Komunikacja w znaczeniu komunikowania jest więc aktywnością nadawcy, nie zaś współdziałaniem dwóch partnerów.

Komunikowanie się oznacza pojawienie się sprzężenia zwrotnego. Od odbiorcy do nadawcy docierają sygnały, które nie tylko mówią, że komunikat został odebrany, lecz także wpływają na sam proces komunikacji powodują, że ulega ona dostosowawczej zmianie. W miarę jak sygnały te docierają do nadawcy. W komunikowaniu się każdy z partnerów może być nadawcą i odbiorcą, funkcje te stają się wymienne.

Niezależnie od punktów spornych W definiowaniu terminu komunikowanie, panuje zgoda wśród badaczy, co do tego, że pojęcie to jest podstawowym elementem kultury.






3Słownik wyrazów obcych, red. Z Rysiewicz, Warszawa 1967, s. 353.
4 J. Mikułowski-Pomorski, Informacja i komunikacja. Pojęcia, wzajemne relacje, Ossolineum, Wrocław, 1988
5 J. Mikuiowski-Pomorski, op. en., 8. 88
6 Słownik języka polskiego, red. M Szymczak, Warszawa 1978, s. 981
7 A. Kłoskowska, Kultura masowa. Krytyka i obrona, Warszawa 1980, s. 171.
8 J. Mikułowski-Pomorski, op. cit